‘Η βροχή να ξεπλένει τους δρόμους από τις κενές λέξεις, τις σκέψεις από τις μετέωρες υποσχέσεις και τα πρόσωπα από τις ατσούμπαλες πινελιές των μασκών τους…Ο Θερμαϊκός να εκτυλίσσεται απέραντος εμπρός των ματιών σου και να μην μετράει τίποτα παρά η αλμύρα των χειλιών σου. Ενώ οι αυστηρές γραμμές, το χάος και η ρουτίνα γεμίζουν τα κουτάκια που της βάζουν την πινακίδα της πόλης, η Θεσσαλονίκη είναι αρκετή για να σου προσφέρει μια ατμόσφαιρα εξωγήινη που σε βυθίζει σε ουτοπικούς και παρορμητικούς συνειρμούς για ιστορίες στα σοκάκια και τα παγκάκια της Παραλιακής. Μέσα στην ίντριγκα του τοπίου, η καρδιά πάλεται στη μελωδία των ιστοριών που πλάθει το μυαλό…για μια καλά μετρημένη μα άκρως απρόβλεπτη και ευχάριστη συγκυρία, έναν έρωτα που γεννήθηκε για να παραμένει στη φαντασία του μυαλού της, ένα ντροπαλό αντίκρυσμα βλεμμάτων, ένα αόριστο ΄έως ότου΄ και μια υπόσχεση ότι θα ξαναπεράσεις από αυτή την πόλη είτε για λίγο, είτε για πάντα.’
– S.
